شیوع کرم های انگلی گوارشی در جوندگان شهر همدان

چکیده      زمینه و هدف: بررسی انگل های دستگاه گوارش جوندگان از لحاظ پزشکی، دامپزشکی حائز اهمیت می باشد. شیوع آلودگی جوندگان به انگل های دستگاه گوارش در مناطق مختلف ایران متفاوت است. بدلیل فقدان مطالعه ای در این زمینه، جهت تعیین شیوع عفونت های انگلی کرمی دستگاه گوارش جوندگان همدان، این مطالعه  انجام گردید.      روش بررسی: تعداد 100 سر جونده از مناطق مختلف شهر صید شده ، پس از انتقال به آزمایشگاه با کلروفرم بیهوش و بعد از ثبت مشخصات حیوانات (مانند جنسیت، وزن، اندازه و نسبت اندام های مختلف و منطقه صید و...) جهت جداسازی انگل های کرمی، کالبد گشایی گردیدند. انگل ها جدا، پس از آماده سازی و رنگ آمیزی کارمن تا حد جنس و گونه مورد شناسایی قرار گرفتند.  یافته ها: شیوع کلی انگل های کرمی دستگاه گوارش جوندگان 62 درصد تعیین گردید. همه 100 سر جونده صید شده، از  گونه rattus norvegicus بودند. شش گونه انگل کرمی از دستگاه گوارش جوندگان صید شده جدا گردید که سه گونه از نماتودها (45 درصد) و سه گونه از سستودها (51 درصد) بود و هیچ گونه ترماتودی از آنها جدا نگردید. همچنین میزان آلودگی برحسب نوع عفونت های کرمی عبارت بود از:  hymenolepis nana 21 درصد، hymenolepis diminuta  29 درصد،   heterakis spumosa43 درصد، گونه strongyloides sp. 1 درصد،  trichocephalus muris 1 درصد و  cysticercus fasciolaris 1 درصد.           نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که میزان آلودگی جوندگان اهلی به انگل های کرمی دستگاه گوارش به خصوص انگل های مشترک در منطقه مورد مطالعه بالابوده و همچنین میزان عفونت های کرمی به انواع سستودها بیشتر از انواع نماتودها و ترماتودها می باشد.      واژه های کلیدی: شیوع، انگل های کرمی، دستگاه گوارش، جوندگان